نیازآباد قدمتی به بلندای تاریخ

جالبه از اون ور دنیا یونسکو ها میان آثار باستانی ما رو با شگفتی پرستش می کنن و دقیقا در همین سر دنیا ما خودمون ، مردم نیازآباد میزنیم قلعه رو به خاطر وجود شاید اشرار خراب می کنیم باز جای شکرش باقیست که در همین ده آبا اجدادی ما کسی بفکر هست بر خاکستر به جامانده از آن ، عوض به پا کردن سودای مرگ با نوش دارویی به نام زمین والیبال و غیره ، قطره آبی بر پیکر گدازه ها باشد ( هرکه هستی خدا قوت)

شاید اگر ساسانیان بودن بر حماقت ما آیندگان خون می گریستن

وارد روستای نیازآباد که می‌شوی وقتی نور روی آجرها و دیوارهای کاه‍‌گلی، برج و بارو و کوچه‌های دالانی‌دارش می‌لغزد حس می‌کنی با سایه روشن نور به گذشته بازگشتی، گذشته‌ایی که رخدادهای گوناگون را برای این روستا رقم زده است.